पै सरांच्या एका वाक्यामुळे एप्रिल १९८६ ला T.Y.B.com ची परीक्षा दिली....

पेंढरकर कॉलेजमध्ये चार वर्षे कसे गेले कळलेच नव्हते. मी चौदावी उत्तीर्ण होऊन कॉमर्सच्या शेवटच्या वर्षात T.Y.Bcom ला पोचलो. पुढच्या भविष्याचा विचार केला नव्हता. कॉलेजमध्ये सर्व लेक्चर मी वर्गात उपस्थित असायचो. लेक्चर नसेल तर कॉलेजच्या मागे असलेल्या पाटील यांच्या कॅन्टीनमध्ये मी आणि बरेचसे मित्र असायचो. त्यांच्याशी चांगली ओळख झाली होती. कधी कधी आम्ही क्रिकेट खेळायचो. पाटील पण आमच्या बरोबर खेळायचे. खरंतर T.Y.Bcom कॉलेजचं शेवटचं वर्ष. पुढच्या करियर साठी महत्वाचं वर्ष. चौदावी पर्यंत मी कुठलाही क्लास लावला नव्हता. कॉलेजमध्ये जे शिकवले तेवढच. बाकी मित्रांचे नोट्स, त्यांच्या बरोबर चर्चा करायचो. चेतना प्रकाशनाची गाईड वापरून परीक्षा दिली. आता शेवटच्या वर्षात पोचलो होतो....
   
      कॉलेज सुरू झालं आणि नेमके अण्णा आजारी पडले. त्यांना पाठीच्या मणक्याचे आजार होता. त्यांना चालायला उठून बसायला जमत नव्हतं. दुकानाचा भार माझा अंगावर आला. दुकानात दोन कामगार होते पण रोखचा व्यवहारासाठी घरातली व्यक्ती पाहिजे होती. तसा प्रेमानंद माझा भाचा मोठ्या बहिणीचा मुलगा होताच. त्याच पण कॉलेज होत. अधून मधून वेंकटेश अण्णा येत होता तो पण दुकान सांभाळायचा. जून मध्ये कॉलेज सुरू झालं होतं. जवळ जवळ महिनाभर कॉलेजमध्ये अकाउंटसाठी शिकवायला कोणच नव्हतं. शेवटचं वर्ष असल्यामुळे अभ्यासाकडे लक्ष्य द्यायला हवं होतं. बाकीच्या सर्व मित्रांनी कोणता ना कोणता क्लास लावला होता. त्यावेळी डोंबिवलीत कॉमर्ससाठी दोनच क्लास प्रचलित होते. शिरीष देशपांडे सरांचा सरस्वती क्लास ज्यात कॉलेजसारखे पुष्कळ विद्यार्थी होते. आणि दुसरा गणेश क्लास जो उमेश पै सर आणि वाणी सर चालवत होते. मला त्यातलं त्यात गणेश क्लास लावायचा होता. पै सर माझ्या ओळखीचे होते. ते आमचे नातेवाईक पण होते. मी बारावी झाल्यावर C.A. एन्ट्रन्स ची परीक्षा दिली होती. त्या परीक्षेला बसण्यासाठी पै सरांची सही घ्यायला त्यांच्या ऑफिसला गेलो होतो. परीक्षेत सर्व विषयात दहा आणि पंधरा असे खूप कमी गुण मिळाले होते. मी कमी गुण मिळवून नापास झाल्यामुळे C.A.चा नाद सोडून दिला. त्यानंतर मी पै सरांकडे गेलो नाही.

     आता शेवटच्या वर्षासाठी क्लास लावायचा होता. कॉलेजमध्ये जे शिकवतात ते परीक्षेत चांगले गुण मिळवण्यासाठी पुरेस नव्हत. मी जुलै महिन्यात क्लास लावायचा विचार केला. कॉलेजच्या मित्रांकडून ऐकलं होतं की पै सरांचं क्लास फुल्ल झालाय. आता काय करायचं? तरी मी विचार केला एकदा जाऊन सरांना भेटून विचारुया, म्हणून त्याच्या क्लासमध्ये गेलो. पै सर वर्गात शिकवत होते. मी त्यांची वाट बघत बाहेर थांबलो. क्लास सुटल्यावर सरांनी मला आत बोलावलं. मी पेंढरकर कॉलेजमध्ये T.Y. कॉमर्सला आहे, मला आपला क्लास लावायचा आहे, तर सर बोलले तुला खूप उशीर झालाय क्लासचे सर्व बॅच भरले गेले आहेत. ऍडमिशनची शक्यता खूप कमी आहे. सर मला कोणतीही बॅच चालेल माझी एक सीट ऍडजस्ट करा प्लीज. अशी मी पै सरांना विनंती केली. सरांनी थोडावेळ घेतला मग म्हणाले, ठीक आहे तू माझा नातेवाईक आहेस आणि तुझ्या भावांना मी चांगला ओळखतो, तुम्ही खूप मेहनती आहात. तू उद्यापासून संध्याकाळच्या बॅचला ये पण एक अट आहे सीट फुल आहेत तुला टेबलवर बसायला लागेल तुला चालेल का? मी चालेल बोललो मला फक्त क्लासमध्ये प्रवेश हवा होता.

      दुसऱ्याच दिवशी क्लास ची फी भरून मी क्लासला जायला सुरुवात केली. कॉलेजमधले सर्व लेक्चरस अटेंड करायला सुरुवात केली. गणेश क्लास संध्याकाळी असायचा. पै सर खूप चांगले शिकवायचे. ते खूप खोलात जाऊन अकाउंट्स शिकवायचे. प्रत्येक विद्यार्थ्यांना समजेपर्यंत पुढचा विषय घ्यायचे नाही. समजा वर्गात कोण जांभई घेत असले तर हातातला खडू सरळ फेकून मारायचे. अभ्यासाबरोबर इतर गोष्टीही सांगायचे. सर्वांना विषय समजेल असे चांगले उदाहरणे द्यायचे. इनकम टॅक्स त्यांचा आवडता विषय होता ते स्वतः C.A. असल्यामुळे इनकम टॅक्स बद्दल नीट समजावून सांगायचे.

    मी नियमितपणे कॉलेज आणि क्लासला जायला लागलो. अण्णांची तब्येत खूप बिघडली अण्णांना उठायला, बसायला त्रास होऊ लागला. अण्णांना दुकानात यायला जमेनासे झाले. दुकानाचा सर्व भार माझ्यावर आला. तसं मदतीला वेंकटेश अण्णा, प्रेमानंद आणि दोन कामगार होते. मला दुकानाची काळजी वाटत होती. एप्रिलमध्ये परीक्षा जाहीर झाल्या. मी द्विधा मनःस्थिती होतो. परीक्षा दयायची का नाही? दोन दिवस मी पै सरांच्या क्लासला गेलो नव्हतो. पै सरांनी मला भेटायला बोलावलं. मी पै सरांना भेटायला क्लासमध्ये गेलो. सर्व मुलं घरी गेल्यावर सरांनी मला आत बोलावलं. विचारलं क्लासला का येत नाहीस? मी माझ्या अडचणी सराजवळ मांडल्या. सर बोलले सर्व ठीक आहे तू परीक्षेला बस जास्तीत जास्त काय होईल नापास ना? समजा पास झालास तर एक वर्ष वाया जाणार नाही, डिग्री पण मिळून जाईल!! सरांचं हे वाक्य मला पटलं. बस! त्या दिवसापासून दिवसा दुकान रात्रीचा अभ्यास. रात्री एक वाजेपर्यंत अभ्यास सकाळी ६.३० ला दुकान. घरच्यांनी पण खूप मदत केली. इमारतीतले सर्व मित्र मुन्ना, मनसुख भाई, संतोष प्रत्येकांनी मला मदत केली. अर्थशास्त्र आणि कॉम्प्युटर विषय मला कठीण जायचे. बाकीच्या विषयांमध्ये मला चिंता नव्हती. पै सरांचे ते वाक्य लक्षात ठेवून बाकीचं काही विचार न करता मार्च महिन्यात फक्त अभ्यासावर लक्ष केंद्रित केलं. एप्रिल १९८६ ला मी T.Y. Bcom ची परीक्षा दिली